Het oude en het nieuwe Licht van Troost
Laatste butegaas In 1872 stond er op de Schilbolsnol, eenklein duingebied ten zuiden van Den Hoorn,
een kleine toren bij het huis ‘Zuidwestkust’.
Dit huis werd bewoond door Mattheus Mehl,
die lichtwachter was van het vuurtorentje.
Mehl stierf in 1884, twee jaar voor hij met
pensioen zou gaan en werd opgevolgd door
Klaas Teunisz.Troost, die in 1909 overleed.
Het torentje werd in 1912 vervangen door
een 22 meter hoge stalen toren, die bijna
dezelfde vorm had als de IJzeren Kaap.
Na Klaas Troost werd zoon Hendrik in 1912
de nieuwe lichtwachter, die weer werd op-
gevolgd door zoon Simon Pieter in 1927.
Door al dat ‘GeTroost’ had het vuurbaken
de naam ‘Licht van Troost’ gekregen.
Op 14 mei 1940 sloeg Simon de lantaarn
van het baken stuk. In ‘het geheime kastje’
lagen instructies om de vijand te hinderen.
Doordat de MOK in de oorlog herhaaldelijk
doelwit was van Engelse vliegtuigen, ver-
huisde Simon tijdelijk naar Den Hoorn.
Na de oorlog ging het licht weer aan en in
1956 werd een nieuw lichthuis geplaatst.
Dit rode baken was afkomstig van Rottum-
meroog, waar het eerst op een boerderij en
later op een lichtopstand werd gezet.
Nadat het lichthuis op Texel was geplaatst,
werd de verouderde gasinstallatie vervan-
gen door een elektrische lamp.
Inmiddels was Simon Troost in 1948 al op-
gevolgd door zijn broer Martinus Cornelis.
Na zijn pensionering werd het werk gedaan
door mensen van het loodswezen uit Den
Helder en later van kustwacht Eierland.
In 1977 werd het baken gedemonteerd. De
toren werd gesloopt, maar het lichthuis
staat opgesteld in juttersmuseum ‘Flora’.
Het nieuwe Licht van Troost is een 22 meter
hoge metalen buis met een vast lichthuis.